Gdy wszystkich pochowamy

Uklepiemy ziemie rękoma

Nad własnym grobem

Zapłaczemy

Posadzimy kwiaty

By po nas przyszło nowe

Dzieci śmiały się

I zbierały zioła na łąkach

A nad pól szachownicą zieloną

Wzejdzie pomarańczowy księżyc

I życie znów się toczy

Zwycięża śmierć

Raz jeszcze

Zatopiona w przemijaniu

Patrzę na horyzont piękna

Cudem żyję uśmiechając się do grobów i kwiatów

Wyciągam ręce i obejmuję słońce

Twarz Boga

Gdy w podziękowaniu

Witam każdy dzień

                                                                                                              1.11.2012 r.